ölüm fani bir korkudur
yaşamı ani kılan
insanlar ise adi birer zanlı
ellerinde nacakları uçları kanlı
saplıyor avucundaki bağlara
ekinler bugünden darma...
nefesini tuttuğunda boğulduğunu sanmak
kaseti tekrar tekrar başa sarmak
her mahkemede hükümlüyü savunmak
eline geçmiş fırsatı başından savmak
ve yokluğu...
uzunca bir gece
bu defa gün ışığı yok farazi olarak
tüm beklentimle karnım tok
endişe çünkü yük olur
taşıyabileceğimden ağır
eğer koruyabileceksen beni...
arada bir saate tıkıldım,
uzayan bir zamanla aynı konumda
güneşe tan yeri kadar yakındım,
dalgalı denizdeki yakamozdan sakındım;
geceyi bir çırpıda avuç...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok
