Zeynep Demiryürek

kaçırdığım sensizliklerime

saydığım günlerime

saatlerim durdu.

kanattığın yerler

uçurumda bir göze yaş oldu.

taşırdığın sularıma

sönen bir sigara oldu...

yokluğuna bağlandığım gecenin

inceden incesine

köleyim bugün

nasıl yanıyorsam canıma

o kadar yakıyorsun canımı

nasıl omuzlarıma yüklediysen umutlarımı...

Acımasız bir fırtına göğüsümdeki

söndüğüm karanlığıma, inatçı yalnızlığımla yandım

ah o cellatlarımın boynundan

kondurdum kalbimin heyecanını

sandım dura...

Uzun yoldaki yabancıyım bedenime.

Gözlerimde kan çanağı mı kesiklerim,

keskin bir bakışa maruz mu kalmış bileklerim?

Sahi ben neyim?

Loş ışığında yürüyen...

Bugün yansımasıyım bir gecenin,

anımsadığım her hecenin,

üstümü örttüğü ince kederiyim.

Gözlerimden sezdiğim

geç kalmış bir anımsamaydı.

Vücudumu yansıt...

Durağan bir sürece boyun eğdiğim, huzursuzluğun ve huysuzluğun yoğun olduğu tuhaf bir dönemdeyim. İçsel çatışmalarıma paydos vermek istediğim ama cesaret ede...

Ne kadar oldu görüşmeyeli
Eski yaralar depreşmeyeli

Ah! Bu denli ızdırabın nerde çıkışı?

Tükeniyorum süveydalarımda.

Bir parça karamsarlığımdan,

üflüyorum sana.

Ne güzel ki,

ikimizde sızlanıyoruz,

bu taş...