Leylî

Senden yansır batan günün kızıllığı

İçimizi ısıtan tebessümün yakar ışıkları Çiçekler sen geçerken şakır bülbüller gibi

Kalbinde doğan çocuklar el çeker d...

İnsan bir sızıyı bile özler yaşamak buysa şayet

Mutluluğu zehir bellemişsek ve vazgeçmişsek

İçimizden dökülmüşse huzur diye sardıklarımız

Kalan boşluk ...

Bir çocuk olsaydım küçükken sarmalanan

Güneşi gören çiçek

Dalını bulan kuş olsaydım

Herkesin yanından geçen korkulu hisler,

Benle bütünleşerek sökmeseydi...

Şayet dünya buysa bitti nefesim.

Şimdiler de daha bir korkar olduğum,

Gün doğumlarından

Batan saatlerden ve bağıran seslerden

Söküp çıkardığım acının boş...

Ne zaman gelirse gelsin ecelim,

Hep kırgın olacağım bu dünyaya.

Hüznümü dağıtmadı yağmur

Kederlendikçe kıyılarım tenhalaştı

Bir ben kaldım, bir de yangı...

hayatın anlamını ararken yitirdiğim gençlik mısralarımda gizleniyorum

şehirleri geziyorum sıra sıra

ara sokaklarından izliyorum gökyüzünü, yürüyorum, yürüy...

Yaprakları titretiyor nefesim kaybolmanın korkusuyla

Yürüyorum tüm ıssız sokaklarda ayak izleri

Herkes bulmuş bir sığınakta saklamış bak ellerini

Bir ben ...

Hepimiz içimizdeki eksikliği dahi bilmeden tamamlanmaya çalışıyoruz

Kimi günler bir gülümsemeyle coşan dudaklar

Acı bir gülümseyle dönerler evlerine

Alışt...

Her yeni uyanış bir umuttur

Yüreğimin acısından eksilen küçük bir pay

Bir sızı kaç toplu evin düzenini bozar

Kaç kasabanın,

Kaç insanın gönlünü soğutur e...

Sen anlat İstanbul

Çok da söyleyeceğim yoktu ama,

Akşam yine bastırdı ışıklarını gönül ufuklarıma

Anlat içimden bir sır gibi süzülen denizlerini

Uzaktan ...