"Yazar, karakterin iç dünyasını canlı bir şekilde tasvir ediyor ve okuyucuları onun korkuları, şüpheleri ve özlemleriyle empati kurmaya davet ediyor. Hikâye,...
Kimseye yazmamalı günlük,
Yazmak içindekini biriktirmekten öteye gitmiyor. Sen ne kadar yazsan da okuyan bilmiyor.
Artık koyulaşmaya yüz tutmuş gri gövdeli, neredeyse bahçesinde
misafir olan şu ev kadar heybetli ama belki daha sevimli bir
kayın ağacının altında duruyord...
Buraya yazamayacaksam nereye yazacağım yazlarımı, kışlarımı. Birbirine dolanan dalları gibi yalnız bir kayın ağacının. Biri diğerine yetişmeye çalışan iki ka...
Orda öyle durmam
Seni beklemekten yorulduğumdan değil,
Sesine özlemimden değil,
Orda öyle durman,
Durmayı bildiğini göstermek için midir?
Özlemediğind...
Duvarına diktim gözümü,
Sen günlük gülistanlık, bende yıllık bir hüsranlık.
Gizil düşlerime ekledim ismini.
Sen tümden gelemedin, ben tüme varamadım.
Şii...
Nihayet varıyorum sonraki durağa… Sağ elimde bir titreme, ötekinde izmaritiyle vedalaşamayan küllerin kaldığı son dal sigara. Son durakta iniyorum kendimden....
Derdin yük oldu yola düşen sözlerime.
sessizliğin ulaştı bekleyişlerime,
Nefesim aldı rüzgarını
Tek bir söz duymak için tutuştu kalbimin olduğu yer.
Sana...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok