Kevser Karakaş

Ey büyük kayıplarla adını yazdıran renk

Bulut kadar beyaz, evet, kağıt kadar beyaz

Yoksa bir sokak düşüneceğim hiçbir yere varmayan

Oradan zayıf bilinçler...

Kaldır duvarlarını

Sen göklerden, bilinmezden

Varsayımlardan ibaret

Durmadan inatla ördüğün, aramızda dolaştığın böylece

Her şeyi işittiğin varlığınla

V...

Uzadı boyum, uzandım renklere

Kümelendi parçalar

Kesik kesik seslenişler ve

durup su içirdim uyanan kalbime

Damladığı yerde bitecekti bir yanım,

gömülec...

İstedim ve yoktu arasında sürüklenen şüphe.

Sürüklenen buğu

Doğrulanmaz, aykırı itişlerden sıyrılınca,

İnsanını hafifletince aydınlanan sokağımız

Telaşı ...

Kuşan, kuşanacak başka neyimiz varsa diz

Yanında değilim, bir pencere içinde

Yırtılıp,

Durgun dediğim o dili kendin çöz

ve sevin

Almıştı yeni bir yaş bi...

Uçlara doğru yürüyen.

Bir bakmanın sonuna gelen, geldiği yerde anısını çivileyip bırakan, bırakıp anladın mı diye sormayı, sormalar vardı geç bunları birden...

Önüm görünmezdir

Bulanınca okunmayan bakışların peşinden

Ormanlardan, kıyılardan ve yoldan dönüldü

Bazı kıymıklar yerleşti zamansız

Savrulmak bin eliyle ...

Dindi yağmurlar,

Dindi nihayet.

Soğuk, nemli bir kafes kaldı geriye

Teklifsiz örtüldü sesim, zihnim

İndiğinde yüzüme o beyaz katreler

bıçak, çok sesli...

Zaman zaman, bir sevgi beni yenerdi.

Bu, göğe uzanmayı bırakan bir ağaç gibi öksüz ve

İçime büyümekteyken

Sevmenin, karşımda onulmaz duruşu

Kovdukça kend...

Henüz eskimiş o güzlerin, güz ninnilerinin

Henüz yeni iyileşen tenimden ısırgan otu gibi,

yakarak, kabartarak geçmesine

ne olur darılma.

Ben ikiz doğuran...