Berk Kaan
@lysandre21
Bir zamanlar dünya harika bir yerdi. Sanki yüksek bir ovada yeşil çimenlerin ve rengarenk çiçeklerin alabildiğine uzanması gibi. Sonra ölüm, acı ve yas geldi. Hayatımın ancak şimdi bütün olabileceğini kabul edebilmek için hikayeler yazıyorum.
Oktay’dan telefon geldiğinde Arzu ve arkadaşlarıyla köprü trafiğindeydik. Neden aradığını üç aşağı beş yukarı tahmin ettiğimden açıp açmamakta tereddüt ettim...
Mert annesi kapıyı açtığı anda içeriye attı kendini. Koridora benzeyen holden çıkıp yine koridor gibi uzun ve sonunda dışardaki dünyaya açılan tek bir pencer...
Oda arkadaşlarım nihayet yattıktan sonra ekranın karşısına geçtiğimde babamdan kalan tek hikayenin yanık sayfalarını dört yıldan sonra ilk defa elime almıştı...
“Yılın bu zamanında müşterilerin çoğu tatil kasabasını terk etmiş, dar sokakları ve oteli yalnız bırakmıştı. Mutfakta aşçı İlham yağlı saçlarını pis bir band...
“Son, başlangıcın içindedir ve sen yine de devam edersin.”
S. Beckett
Ölüm:
Komiser Nevzat Beşiktaş’ın karanlık bir ara sokağındaki eski binada, 3. kattak...
"Keşke burada olsaydın.
Zamanı geri alabilseydik keşke. Keşkelerin öncesine dönebilseydik.
Bütün hataların öncesine, yeniden ve yeniden kurduğumuz anlara.
...
Sanki sonsuz bir çöldeymişim gibi, gözün görebildiği her yer boş, ıssız, düz. Nereye gidersem gideyim her yer aynı gibi, her yer hiçbir yer gibi.
Yolcula...
Eski hayatın yıkıldığı ama yenisinin olup olmayacağının belli bile olmadığı bir zamanda, öfkeli ve asi reddedişlerin, kabul edemeyişlerin arasındaki yollarda...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok
