Edanur Batum

Saat 8.05, işte çıkıp gitti herkes. Yalnızlığımın kıyısından yürüyüp soğuk sokaklarda kalabalığa karıştılar. Bazıları kalbimin etrafından dolaştı, zihnimde y...

Ayaklarım bitap düşmüş adımlarının arkasında koşmaktan. Yollarca, yıllarca yürümüşüm de yetişememişim sana. Hep de bir adım ardında kalmışım. Gülüşlerini izl...

"Porselen kalbim ne yapsan alınır
Porselen kalbim kendine de kırılır"

Ruhumuz iyileşir umarım bir gün. Kırgın iki kız çocuğu ruhumuz. Parçalar var kırık dökük ama sessiz. Öyle gürültülü ki çığlıkları keskin. Fiziksel acılarına ...

Yorgunum. Göğüs kafesimin altından gözyaşlarıma varana dek ne kadar hücre varsa yorgun. Ağlayamadıkça boğazımda mesken tutan kalitesiz nefesler yorgun. Sigar...

İnsanların yaptıklarını gördükçe insanlığa olan saygım azalıyor. Kırgın hissediyorum. Bu devire, bu insanlara, onların düşünme veyahut düşünememe biçimlerine...

Ellerim, buz tutmuş bedenimi ısıtabilecekmiş gibi etrafımda dolanıp dururken kabanımın yakasını inatla daha çok çekiştiriyordum. Bir buz dağında geziniyor gi...

Hem yara hem merhem.

Kendinizi hiç yalnız hissettiniz mi? Yalnızlık, yazılıp çizilmesinden hoşlanılan; herkesin bir parça içinde bulunduğu yalnızlık. Belki eksiklikler bulutunun ...

İnsan insana iyi gelmeye çalışırdı. Ama en çok yara veren yine insandı. Yaşamın serpilişinden çöküşüne dek. Her söz gizli birer hançerdi, bilmezdik. Bilirdik...