Sözün bittiği yerde yaşıyorum;
ne yazabilirim ki daha
şurada yıkım, az ötede infaz
herkes gibi yapayalnız deliriyorum
ve dur demek geliyor içimden bir...
Üzerinde 'bil' yazan bir taşı ısıtıp içime doğru attılar
hâlâ düşmedi, hâlâ bekliyorlar ve biliyorum,
ölsem bile yanıldıklarını anlamayacaklar
cürüm benim...
hayattayım, neyse bu; biraz uzakta
insandan, evlerden oluşan dolgun boşlukta
bu âlemin en uykulu yeriymiş, en düşvereni
hezeyanlar derinleştirdim, beş o...
Söz etmeliyim gözlerinden, gözlerinin renginden
Gönlümün sana bakınca bulduğu o ahenginden
Bilmelisin içimdeki girdaba müsebbip olduğunu
Tesirinin bitme...
Kollarımda ölü çiçeklerle yürüdüğüm aptallığın çağına, kıvam alana kadar sevindim.
bir yolu yok deyişlerime asılacak kulak mıydı...
hâlâ komik şekilde ısra...
Bana olan şiire de oldu
mutlu musun ey akıl dedikleri heyula
hangi adımmış beni ileri taşıyacak olan
henüz dalamadım, vaktim var en ilkel uykuya
ve biliy...
Sevemeyişin, olurun etrafında gezinip durdum devam etmek iyi kelimeydi, devam edilebilseydi
genç anlayıp, belki biraz son denileni erken buldum
imdadıma ...
ağlamakla arınmıyor
ayır şu gözyaşlarını bir kenara
ve sonra unut, unut hasreti de aşkı da
nasılsa hiçbir kelime hissedilene yetmeyecek
biraz iç çekerek,...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok