Ben sorarım günlere neden diye
Ben sormam kimlerde madem öyle
Bu manasız matem niye
Evrilmiyor cümlelerim devrik şiirlere
Bir sorgu sual, hüzünlü dil...
Her insan bir mezardır
Gömülen hayallerden
Unutulan anılardan
Ve düş kırıklıklarından
Her insan bir mezardır
Kimisi bir buket çiçekle gelir ona
Sararmı...
Dolunayın vurduğu köhne masamda
Beynimi toparlamıyor içtiklerim
Yer yer boğuluyorum karanlıkta
Yer yer sarıyor beni ay ışığı
Ve bu ıssızlıkta
Ruhumun a...
Şimdi sonsuzluğun bütün hüzünlerini boynumda taşıyorum
Yüzyılların bütün eziyetlerini zincirledim kendime
Bir insan, bir aşk, bir halk ve ben
Zulme karş...
Yazın sonlarında, kışın ortalarında
Gündüz boyunca en çokta gece saatlerinde
O şarkıyı defalarca dinlerim
Seni anımsatıyor diye
Acı verse de
Yeni...
Hırpalanmış sağım solum
Atlatılmamış travmalardan
Ağlayamamış gözlerden
Birikmişim, parça parça
Halimi sorma, ben yokum
Yalanların çokluğundan
Yılları...
Hüzünle yoğurulur şarkımız
Ne ekmeğimiz lezzetli
Ne sütümüz içilebilir
Bu bozkırın ötesinde kalbimiz
Emekle parçalanır ellerimiz
Ne terimiz kuru
Ne önü...
Sanrıların temelinde bir döngü,
Hangi kırağı kıracaktır bu kışı,
Kaç ana demleyecek bu aşı,
Yiyecek olan var mı ki doysun.
Sahip olduğumuz kimsesiz bir m...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok
