Mehmet Ümit Kılınç

Sakın yıpratma hüznü bu kadar.

Gece gece kuş tüyü mü düşer gökyüzünden.

Ay bu kadar mı karanlıkta kalır.

Nasıl ağlatılır gökyüzü

sen bilirsin.

Her gece ...

Havada rüzgar yok

sigaramın dumanı rutinde

biz de öyle

yalnızlığımızın rutininde

sürüyoruz atı

yelelerinden kapıp

kaçıyoruz zamandan

Kalkıyoruz olduğ...

Aradaki habersiz ayrıklığın duvar yazılarından akıtmak kadar yorulmamıştı

yakınlık.

Sokağın başında iken sonuna ulaşmış bir bedene nasıl anı katılır.

Bir ...

Aştım halkın karanlık itilişlerindeki burukluğu.

Kalktım ayağa neyim ben?

Sokakların en sıradanlaşmış az katlı kargılı evleri.

Çıkmazların garip arkadaşı....