Yusuf Monik YÜCE

Desen ki, özlemin yükü üzerime bindiğinde, otururken bile dizlerim tir tir titrer tiz bir sesin kulağımı parçalamasına aldırmazken 

Desen ki, birdir iki olu...

Sağcı çizgi grupları ile solcu çizgiler bir araya gelebilmek ve hapsolan çizgileri serbest bırakmak için büyük daireyi sıkıştırmayı başardılar. Bu durum dikd...

Yürüyüş sırasında hiç bilmediği bir patika yola saptı. Başta yol düzgündü, hava ise esiyordu. Çok geçmeden karanlık çöktükçe çöktü. Esinti, yerini soğuğa bır...

Karanlık ve boşluk vardı. Çizgi üzerinde dairesel şekli temsil ediyorlardı. Karanlık çubuk kadar siyah, hacmi boşluktan daha ağırdı. Boşluk ise çubukta karan...

Naif bir dokunuş ile canlanırdı sessizlik, gürültü karanlık kadar yakınken aydınlığa. Biri sustuğunda öteki konuşurdu ellerimiz birbirine sokulurken.

Biri s...

Tellerin üzerine dökülen ağaç yaprakları, art arda dizilmiş sandalyeler, ayakkabıları çamurlu bir şekilde salona doğru yürüdü. Salona girdiği zaman içinde be...

Hızlı adımlarla caddenin soluna saptım. Sokaklardan geçtikçe adımlarımı artırıyor, arkamı kolluyordum. Saptığım sokakta oyun oynayan çocukların anlamsız bakı...

Bok gibi yaşamanın doğru olmadığını inkar edecek bir kavram olan "alışılmış gerçeklik" kimi zaman doğru sanılan yanlışların esiri olmak ile karıştırılmaktadı...