Berna Atmaca

Dişlerini biliyor karşımda

Aldı kanın kokusunu

Biliyorum, kaşınıyor yara izlerim

Çözülür dizlerim, ruhumu sarar korkusu

Göğsümü yaşayan cesetlerle gizler...

dilimin ucuna bağır beni

gölgeme serpil çınlayarak

dalgın dalgın

bana sarıl, kanatları imgelerle bilenmiş rüzgarınla

bana eğil, döşünü bıçkın soluğuma di...

hiçbir şeyde ne bir kusur

ne de bir keder.

ulaşılacak en nice şeylermiş meğer,

değdiği zaman tenin tenime,

gözlerin gözlerime.

Bize haber vermeden bir kuş uçuyordu
Şehrin damları üstünde;
Gölgesi düşüncelerimiz arasından yürüyor
Sokağımızdan geçerken!..

Yol kısa

Sözlerim uzun

Gün kızıla çaldı çalacak madam

Güzel gözlerinden bir günü doğurmak isterken yanındaki adam

Saçlarında süzülüp yok oluyor zaman

Rü...

Kuş besliyorlar insanlar

Ekmek yapıyorlar

Fırınlar işliyor, çamaşırlar asılmış sokaklarda

Yaşamak diyorum içimden

Yaşamak böyle olmalı

Ben de kuş beslem...

Kelimeleri eğip bükerek bir sonuca varmayı beklemek ne kadar doğru?

Doğru ya da değil, yürüyecek daha anlamlı bir yol bulamadıktan sonra bunu sorgulamanın b...