Ruh, şair, sevda
Atsak çöpe kelimeleri kalır mıydı geriye bizden
Onlara uzun süredir uğramasak da olur muydum onlarsız
Bilmeden geçen tatil günlerim aynı ...
Seni sen yapan gece yarısı dinlediğin şarkıydı
Sabahın köründe uyanma heyecanıydı kanını hızlandıran
Telaştan uzak içini döktüğündü seni rahatlatan
Yıllar...
heves kalmaz
ağlamak istersin gözyaşın akmaz
yürümek istersin iki adıma oturursun
o kadar yaşamışsındır ki
taksi !
taksi ne diye durarsın çarpsan
belki...
Nasıl durmuştu zaman
İlerleyen biz değildik sanki
Dertler bile kaldırım olmuş kitaplarda
Kaybolmuş elin tutmayı unutalı
Arada şarkı çaldı
Kulaklarım da...
Tek kelimesi silkeleyecek kadar sevin
Ansızın yürürken rastlayın meyhane masasına
İki dost kadehi vuracak kadar dinleyin
Gece bitti diye üzülmeden sabahı ...
Rakı balık olmuş gözlerim
Yorgunluğuma esir düşmüş ayaklarım
Sen giymişsin en güzel elbiseni
Boynundan bağlamışsın düğümlerini
Uzak köşelerinde kalmışım ...
Bir tekçe denizde
Seyrediyorum kendimi
Arkamı ısıtırken güneş
Bakıyorum çocuklara
Diyor şair ben de
Ben de sallanırdım eskiden
Bir tekçe denizde
Seker...
Dönmüştü geriye
Belki geçmişe
Belki geleceğe
Şiir yan kenarıydı özün
Ezgiydi misafiri
Kulak pası dedikleri
Hatırlardı pası silinen
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok
