yüreğimde ne zaman bir yumru hissetsem
derim ki, bir kadın sokakta ağlar
kadınlar sokakta ağlar
vicdanlar ağlamaz, kadınlar ağlar
ne meşakkatli iş efendi...
ıssız geceler sabaha varıncaya
beni annemin ellerine bırakın
annem bilir dilimi
anlar derdimi
yastıkta kafamı bir yandan diğer yana çeviremeyince
görür ...
ey şiirlerinden çok şairlerini sevdiğim şehir,
ey gül bahçesi vaatlerine kandığım ülkem
ey gizli bahçelerde saklı çocuğum
güzellik abidesi, cehennem ateşi...
distopyamda sabahlara kadar sevişirken
perdelerin kıvrımlarından izlenir,
büyük biraderin gözlerine bakarak günah işlemenin hazzıyyla
birbirimize gülümser...
böylesi kara bir günde
çocuklar gülmemeli
bu neşe, bu ihtişam bana acı veriyor
herkes sarılıp ağlasa
annelerin feryadı kulaklarda çınlasa
acılar, sancıl...
güzel bir günüm olsaydı tanrım,
ben saçlarımı savurarak
tenimi yakan güneşe gülümserdim.
beni yakarak gülümseten her şeyde seni düşler,
dalmak için sabı...
içinden sular fışkıran hortumlar bana acıyı hatırlatır. 9 yaşımda attığım çığlıklar kulağımı sağırlaştırır ve ben her güldüğümde içimdeki çocuk ağlar. keşke ...
benim güzel dünyam,
bu karartı benden mi
senden mi?
önümü göremiyorum
bana bir ışık ver rabb'im
bana ışık olacak bir güneş ver.
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok
