Kadıköy'den Beşiktaş'a doğru seyreden ve iskeleden henüz uzaklaşmış vapurun balkon kısmında otururken; ceket düğmeleten, serin, gri bir İstanbul öğlenini içi...
Zamandan mekandan soyutlanmış, serin bir yaz akşamında, başını omzuna yaslamış ve sana merakından değil, seni anlamak için sorular soran birine armağan edilm...
Olduğun şeyi sevmenin şarkısı. Bulduğuna sarılmanın, mucizeleri ayaklarının ulaştığı yerlerde aramanın; varoluşunu bilmenin ve benliğinin uzanabildiği her ye...
Şarkının bir bölümünde "Eyvaah" diye haykırıyor Mohsen abimiz. Ömrümdeki tüm 'eyvah'ları dile getirir gibi haykırıyor. Konuyu biliyorum, yalnız değilsin, ben...
Ne zaman bu şarkıyı dinlesem,
bir savaş filminin, çatışmaların durulduğu bir sahnesinde "kırılmış cam parçaları üzerinde yalın ayakla dans eden bir kadın" ...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok
