Gülşen Öztürk

silüetlerin taştığı, savruk bir nöronlar yumağı zihnimdekiler.

yolu uzadıkça uzuyor saçları da
vahasında kendini yeşertiyor.
çölün yalnızlığına düşüyor
göğüs uçlarında biriken ter.

zaman geçtikçe üzerinden çürüyor
...

İçimdeki yollar uzar gider.

Kâh yürürüm kâh düşerim.

Uzun ince çizgilerin üstünde,

Bir gölgeler silsilesinde,

Bir sokak köşesinde, 

Durgunum, un ufağım....

Zihnimde yarattığım bir evren var orada her şey mümkün ... Sonsuz bir döngü içerisinde her şey kusursuz bir şekilde varlığını sürdürüyor ,orada ölüm diye bir...

Gecenin sessizliğinde sokaktaki tek gürültü arabasından çıkan hırıltıydı. En yükseği altı veya yedi katlı nispeten modern görünümlü apartmanlar arasında sank...

Kendi hikayemde baş karakter olmak isterdim,

Oysa devrik bir cümlenin silik bir karakteriyim.

Ne başta ne de ortada bir anlamım var,

Anlamsız kelimeler, b...

Hayallerimle doluydu raflarım,

Düşlerimle süslüydü duvarlarım,

Ama kapalıydı kapılarım,

Hiç açılmamıştı, simsiyah camlarım.

Buz gibi soğuk, 

Odanın orta...

En süslü masalarda saatlerce kahkahalara sürüklemiş seni hayat

Bana hep arkadan bakıp ah demeler kalmış

Ve yine bayram gibi sabahlara uyandırmış seni hayat...

Bizi aynı masada ayrı hayatlara düşürdü zaman'

Ruhumuzu sıkan şey, hapis kalmış kahkahaların özgürlük isyanıydı.

Hayatın ona atfettiği konforlu burjuvazi dünyasında sıkışmış ve kurtuluşu genç bir piyan...

Bir film izledim az önce. Kanser hastası olan ve ölümü bekleyen bir adamın konuşmasında, sağlıklı olduğu bilinen ve önünde yaşadığından daha uzun bir hayat o...