Arifiye'ye doğru hızlanıyor tren

Karşımda oturuyor novella bir kadın

Her sayfa geçişinde bir kirpik düşüyor

Ben şövalye adamın boş duran kınına

Giriyor g...

Yaşam sanki suladıkça can vereceğini sandığım, sulamadıkça da biliyorum ki her türlü ölecek bir bitki gibi.

Ey büyük kayıplarla adını yazdıran renk

Bulut kadar beyaz, evet, kağıt kadar beyaz

Yoksa bir sokak düşüneceğim hiçbir yere varmayan

Oradan zayıf bilinçler...

Gecede olmalıyım

Tarumar karanlıkta.

Derinliklere doğru

Yıldızlar gibi düşerek

Işığımı yitiriyor

Olmalıyım. 

Bir romanın kahramanı

Bir insanın...

"Kalabalık beni sahiden sıktı. Ben ikide birde böyle oluyorum, bazen bütün insanları boyunlarına sarılıp öpecek kadar seviyorum, bazen da hiçbirinin yüzünü g...

İnsanlığı kaybetmiştik,

Bir yuların ucunda kısılmıştı seslerimiz.

Yokluğun boğazında dolanıyorduk,

Yaşamın varlığını yaratmak için.

Nereye, nasıl gidilir...

Uzun bir otobüs yolculuğunun ardından sabah saatlerinde Antepteydim. Sokakta yürürken hangi renk olduğuna ve isimlerine dikkat ettiğim apartmanlara bu kez ça...