Eve yakın otobüs durağı gibi hissediyorum kendimi. Yakın olduğum için sanki bana geç gelsen bile gecikmezsin hissi ve öz güveni... İnsanlar son anda gelip ya...
Bugün fark ettim. Herkese ve her şeye küsmüşüm. Küsmek bana göre bir köprünün tam ortasında olma hali... Sevgi ve nefret arasında. Hareket etmedikçe daha den...
Düşüncelerim ve duygularım hakkında iki cümle kurdum.
"Sen de her şeyi abartıyorsun ya." dedi.
Sustum.
İçini, iyiyle ya da kötüyle fark etmez, doldurdukları an yine boşaltacaklarını biliyorsun.
Seni kırdıklarında; anında tehlikeli olarak etiketlenip çöpe atıl...
Uzanıp uzun süre bir şey düşünmeden duvara baktım sadece. Bunun iki adı var; depresyon ve meditasyon. Hangisi uyarsa...
'İstanbul'da hiç yeşillik yok' dedi.
'Benim zaten polenlere alerjim var' dedim.
'Doğaya alerjisi olan papatya' dedi ve gülümsedi.
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok