pennarroch

saat gecenin üçüne

dayamış sırtını.

ben düşünürken evimi,

gelecekteki bebeklerimi,

bahçemizi, gece bahçemizi

şimdiden ektiğimiz çiçeklerimizi ve yeşilli...

her defasında,

yeni bir günden bulunduğumda

sahillerinde,

arkası aldığımda karşıma

doluca gülümserim.

”ne tatlılıklar var sende.”

sıcak kıkırdamalar du...

güneşe yüzünü dönmüş,

sıcak, parlak ve dopdolu gülüşünü eksiltmeden, çiğ kahkahalarla.

nereye giderse gitsin

kaç derece olursa olsun hava,

onu aramış hep...

uyandım bu sefer

yanımda yıllanmış şarabın şişesi

ve izmaritler

soğuk bir zindan gibi

kapalı her yer

ama üşümüyorum

gülümsüyorum

ölüme bu kadar uzakke...