Recep Erol
@receperol
mutluluğu yakalamaya çalışırken bir hüzün ağacı altında soluklananlardanım.
Rüzgar bir hasret çağrısı yapıyordu, yıllar sonra o koku büyümüş olan Mahmut için sadece bir heyezan kokusuydu. Binde bir esen o rüzgar yıllarca esmeye devam...
Evvelsiz zamanın, zamansız bir anında yaşayan insanlar vardır. Kaybolan mutluluğu aramak yerine, şükür adı altında kabullenen varlıklardır insanlar. Ne evvel...
"Mahmut dayı, dedem şimdi bu ameliyattan çıktı çıkmaya ama yaşı da epey var. Sence ne olacak?” diye sordu Sefa, gözlerinde tedirginlik vardı fakat soru sorma...
Hayat, her bir ağaç yaprağından oluşturduğu oksijen ile birlikte bir sarmaşığı boynumuza geçiriyor. Sahi imtihan neydi? Durmadan başımızdan eksilmeyen kötülü...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok