yüreğim yeni filiz
yüreğim kor
hatta belki de külleri akan nehre dökülmüş aşk
yaprakları fala kurban gitmiş bir papatya taşıyorum göğsümde
çiçekler
anıl...
Gün geçtikçe yalnızlaşıyor insan,
eksiliyor birer birer
ruhu olmayan bedenler dolaşıyor çevremde
normal olanı yapıyorlar
ne istedikleri umurlarında değil...
ayaklarımla taşıdığım bir dünyaya ait olan, bu direnç nedir
kimsesizliğime alamadığım yanıtlarla bakirdir zihnim
hangi yazgı ise, gökyüzüsüz açılmış gözle...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok