Sefa

I

incir ağaçlarının altında sevgililer

asfalt üstünde çocuklar

çağrılana dek makina direklerine

çarklara ve istihkamlara

işleyecekler sevgiyi

II

yıldı...

şu ben

şu yumuşacık karnın

elim yüzüm kan içinde

gözlerim kuru

kurşun gibi ağır ellerim

dudaklarım ve duvar saati

ne çok şey var duvarlarımda

açıklamı...

mümkün mü unutmak

yorgun atlarla gelip

kıtaları aşıp göğsüme saçlarını kattığını

sen şimdi kendine ait sandığın bir mutluluğun pençesindesin

ben ise sana...

I

boğuk bir şiir gibi sıkılganım

güz vakti açık pencereler kadar ümitli.

bilmem ki acaba

el ele tutuşmanın verdiği bir hazzı

hangi lokmada bulabilir ins...

sıcacık bir his var içimde

yağan şu yağmura rağmen

sanki yeni bir renk öğrenmişim

içimde öyle bir heyecan var

işim gücüm var sanki

karnım tok

parmaklar...

ama -ivo-

insan ne olursa olsun

bir sebep bulmak için çırpınıyor

çaresi yok şu yaşamak belasının

bir çiçek görüyorsun

içinde yeniden uyanıyor her şey

k...

ne kadar basitti

birbirimize bir merhaba uzatacaktık

elini göğe uzatır gibi

tutar gibi bir bulutu

ama o kadar imkansız

o kadar uzak...

artık ben nerede görsem bir ölümü, tanırım

nerede dokunsam bir ıslak tene

hissederim içinde akan nehirleri

kıvranıp duran ormanları, böcekleri ve sevdayı....

şu sana doğru gülen yüzümü tut

çek beni kendine, tuttur

dolan her yanıma, çisele

içimde çoğalt sana dair şeyleri

ve beni

bir kargış öfkesinden al

...