Sevim Aslan

Önce bir sessizlik kaplar yüreğimi. Boğulacak gibi... Hapsedilmiş okyanusa... Bulanık görüntüler... Havada süzülür misali hafiflik sarmalar bedenimi. Yosunla...

İnsanlar... Belki yalnız, belki kırılgan, belki aşık, belki yaralı... Ama hepsi kusurlu. Belki çekiştirmekten, belki sevmekten, belki kalıba sokmaktan... Ama...

Sığdı

Avuç içime

Dünya,

Ellerini tutunca.

Saçlarından

Sakallarına giden

Yolu öpmek,

Gömleğinin

Yakasına saklanan

Cenneti koklamak,

Kirpikleri

Orma...

Çullanmış üzerime,

Bir yığıntı

Düşünce.

Gözlerim bir arayış

İçerisinde

Bilememek...

Bilinmezlik...

Kendini artık

Tanıyamamak

Sanırım kendimi

Arıy...

Sakallarının yumuşak telleri,

Saçlarımla karışırken

Ellerin

Göz altlarımdan yanağıma,

Çenemden inerken

Kulaklarım

Dünyanın sesini

Dindiren

Sesini,...

Bir kesit duydu kulakları

Önceki zamanlardan.

"Özledim"

Dedi

Çatlamış, öpülmemiş

Dudakları.

Bir gölge düşürdü

Güneş ışığı,

Göz çukurlarına

Kirp...

"Akşamın ıssızlığı ile olduğu otobüsün camından dışarıya dalmış bir kadın. Arabanın içerisinde uykudan belirli aralıklarla uyanıp sızlanan, babasının kucağın...

"Bir gün, birbirini seven ama yollarını sonsuza dek ayıran bir çift varmış. Adam kadına, kadın adama bu denli aşıkken, gelenek ve görenekleri, dini görüşler...

Önce gök gürleyecek,

yağmurlar serpilecek,

Issız bilinmedik köşemize.

Bir kaos, bir fırtına...

Sonra hafiften güneş,

soğuk yüreğimizi ısıtacak.

Ve gök...