Seda Nur Polat

cümleler sadece kısa olduğu zaman anlaşılırdır. oysa romanlar uzun yazılmıştır ama cümleler neden kısa olduğu için anlaşılırdır?

bir çiçeğin kokusu güzel olduğu için mi çiçek güzel sanılır?

yoksa onun güzelliği kendisinde midir, çiçek olmasında mıdır?

bazı soruların cevapları yoktur.

kelimeler gücünü yitirir mi hiç,

durduk yere?

cümleler devrik olur mu hiç,

bile isteye?..

bir şiire tekrar başlayabilmek gibidir bazen hayat.

nasıl sürerse öyle gitmez mi hem yaşantımız,

ama bizler, gücümüzün farkındayız..

elimde tuttuğum fotoğraftayım.

ama şimdi buradayım, tam da burada.

elimde eskiyen yıllar, anlar..

bir de tarihi arkasında,

yılı belirsiz.

oturuyorum beş sularında

gözümde hayallerim bir film şeridi gibi geçiyor.

geçip gidiyorlar onlar da,

onlar da gelip geçici.

gördüklerine inanamaz bazen gözlerin,

gözlerini suçlarsın.

ne suçu vardır parıldayan gözlerin?

ışıl ışıl, boncuk gibi gözler senindir,

ne diye suçlarsın?...

boşunadır gökyüzünün maviliği,

karanlıklardır kâfi.

gönül incinense,

kâfilikte ne çare aranır ?

benim de gönlümün sevdasını ver kalbimin en ince köşesi,
...

ben ki, karşılaşılabilecek kelimelerin tümüne rastlamıştım.

ama içlerinden bir tanesini seçmem gerekirdi.

bir kelime, yalnızca bana ait olmalı.

bir kelime...

şarkılarıma sevincimi katarım,

filmlerime ihanetleri,

şiirlerime duygularımı,

romanlarımaysa yaşanmışlıkları..