Arkadaşım, anlıyorsun değil mi?
Geçmedin belki yolumu,
Akmadın nehrimi,
Aşmadın patikamı,
Ah, arkadaşım!
Anlıyormuş gibi yapmıyorsun değil mi?
Bağırıyo...
benim şehrimin altında bir şehir daha var,
kaynağım; babamın bitmeyen öyküleridir...
ortası incelmeyen bir kum saatidir seninle geçirdiğim her zaman.
-sır...
Otobüs ağır ağır bulunduğu perondan kalktı. Anayola çıktık. Bense camdan dışarı bakar vaziyette, aldığım bulantı ilacının beynimi yavaş yavaş sakinleştirmesi...
Samimi söylüyorum, zırvalamayacağım
Zaten yeterince çekilmez günler
Bir ırmak yokuşunun üstünde giden kağıttan gemi gibi
Hiçbir şey anlamadan yuvarlanıyor...
Ne zaman büyümüş olmanın zorluğu ile karşılaşsam kitapları eski bir albüm gibi karıştırır, çocukluğuma dönerim.
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok