Sensiz geçen günlerime,
Bir yenisini daha ekledim bugün.
Su misali akıp giderken zaman,
Ne anlam bırakıyordu geride, ne de heyecan.
Seninle olmaya o kada...
İki farklı şiirin en can alıcı dizeleriydik bizler.
Özümüzde ikimiz de aşka yazılmıştık.
Fakat farklılıklar sarmıştı, etrafımızı,
Birimiz aşka olan inancı...
Öyle yalnız kaldım ki hayatımda
Kimi gün öldüm kimi gün ilah oldum
Çok zaman annemin dizlerine hasret
Koydum başımı kendi dizlerime
Doya doya ağladım
...
Damlıyordu gözlerimden yaşlar,
Yalnızlığıma ve kimsesizliğime.
Akan her damla, acı barındırıyordu benliğimde.
Çaresizdim, bir başıma.
Kaybetmeyi kabullen...
Ağladın mı hiç yalnızlığın içinde,
Ağladın mı hiç çaresizliğin içinde.
Hayatın sunmuş olduğu,
Zorunlu varoluşa sürüklenirken,
Kimsesiz kaldın mı mesela.
...
Bugün de çok sessizdi ortalık ve ruhum bedenimi terk etmek için can atar gibi zorluyordu beni. Nefes almak bana hiç bu kadar ağır gelmemişti. Çevremde içimi ...
Ağlamanın ne olduğunu,
Yitip giden gençliğimde gördüm.
Çaresizlik içinde, biçare tek başına.
Kimsesizliğin ne olduğunu, yapayalnız kalmayı.
Oysa oysa umu...
Bugün yine hiç olmadığı kadar sensizim... Artık eski fotoğraflara daha fazla bakıp iç çekiyorum ve hiçbir zaman yenilerinin olmayacağını bilmek bir başka üzü...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok
