Burak sevinç

Ağlasam gözümden yağan yaş değil yağmurdur

Saklanan gölgeme masum değil mağrurdur

İçimden içeme uzun uzun nefeslendim 

Yangınım var ki yanarım 

Niye böyl...

Neyiz biz karanlık ormandaki yaralı ceylanın kaçarken bıraktığı iz mi, 

Yoksa onu kovalamanın verdiği his mi?

Çıktım yürüyorum, gece çökmüş yol görünmüyor...

Ne güzelsin sevgilim

ömrümün en gerçek hayalisin

Bilmezdim ki sevmek ne imiş

Hangi topraklarda açardı kalbimin çiçeği

Bilmezsin sensiz kaç mevsim geçti ...

Korkuyorum gördüğümden

Görüp de bildiğimden 

Bile bile indiğim bu basamaklara

Niye takılıp düşüyorum ben 

Acaba kör müyüm ne 

Yoksa kim bağlar ki gözümü...

Ne garip hayat

Dolap boş 

cüzdan boş

ev boş

dünden ekmek kalmış biraz

o da bayat

Bilmezdim dünya bu kadar nankör

Bir o kadar kör

Bilmezdim ki hanemde çıkan yangın

Aklımı gönlümü yakacakmış

Bilseydim öğreneceğimi 

Haram dairenin alevi...

Öyle yorgun öyle bitkin halim

Keskin bıçak gibi kalbimde ağrı

Göğe bakarım göğe gelsin diye bir çağrı

Akşam olmasına gerek yok düşünmek için

Hasretin göl...

Düşündüm de ne güzelmiş çocukluğum

Dün düştüm sanki

Dün kanadı dizim top oynadığım topraktan sahalarda 

Dün sallandım zinciri paslanmış salıncakta

Sanard...

Ruhum dört duvar arası,

Süngü yok, kilit yok, anahtar cebimde

Cebim delik, çıkıp gidemem yok yol parası. Sigaram tütüyor,

Ellerimin ucu sarı, saman sarıs...

Devir garip, seven harap

Eskide kaldı dillere pelesenk sevdalar

Gönül gözü kör olmuş insanların

Bir yorgunluk var bedenimde 

Sebebi belli, değil

Sandım ...