Tamer Filiz

keşke gelmeseydin

tekrardan birini sevebileceğime inanmazdım.

keşke öpmeseydin

bu dünyayı sevginin kurtaracağını düşünmezdim.

keşke gitmeseydin

sana ola...

Sevmemeyi Ne Zaman Öğreneceksin? 

Ne zaman öğrendin? 

Dağ gibi sevgine  

Çığ düşünce mi? 

Ne zaman öğrendin? 

İnsan olmadığını sana söylediklerinde ...

Tanrı ve Mevsim 

Sigaramın son dumanı  

Anlatıyordu vazgeçişimi 

Soğuk ve kasvetli havalarda öğrendim  

Olmayışını 

Geri gelmeyeceğini  

Gözlük camı...

70’ler 

Geriden geliyordum,

70’lerden kalan şarap gibiydi içim. 

Dökülen her yudum zehir olurken, 

Kafamda plaklar dönüyordu. 

Dilimse bir türlü konu...

Anlamsız kaldım. 

Anlamı olan tek yerdi gözlerin. 

Şimdi hangi denize gitsem, 

Bulanıklaşır sözlerin. 

Gökyüzünde arayıp durdum seni... 

Bulutlar taş...

Sonra oturdum düşündüm 

Burada gömülür mü insan 

En sevdiği yerde 

En sevdiği insanla 

Toprak altından geçer mi güzel sözler 

Veyahut  

Öpebilir miyim ...

Günün birinde madem olacaktı matem, 

Gözümüz gör(e)medi mi yaşamayı halen? 

iyiliğin karşılığını bulamayınca insanoğlu tefeci oldu

yanılgıydı sanki hepsi.

ormanda hep aynı ağacı görmekti

benimkisi.

değiştiğimi sanıp,

kırılan aynamda

kendi yapbozumu tamamlamaktı benimkisi.

çelimsizdi dünya

kendine ektiğin her ne varsa

ölünce

elde etmekti.

“dünya”