Yunus Emre Savaş

İlerleyişin düzenine uymak

gerekir bazen.

Köşene çekilmeyi, sessizce oturup beklemeyi,

bilmek,

kabul etmek gerekir.

Belki bir zamanlar çılgınca

dönmüş ...

Elalem

ne der diye diye

elli aleme

rezil olduk.

Az adam gibi

davran, diye diye

umutsuz ve ümitsiz

çocuklar olduk.

Hepimize verilen aynı hayat

bir be...

Çeyrek asrı

aşarken, tepe takla,

şarampole yuvarlanan bir araba

gibi.

Ve sadece mutlu olmayı

hedeflerken,

vurmuşuz

meğer kaderin eli üzerimizdeyken,

...

Ve her nasılsa,

dökülüyor,

ellerimden

ucuz

bir kalemden

bitme

kelimeler.

“Bir ben eksiğim.” Diyorum,

aynadaki çıplak, kambur adama.

“Bir ben eksiğim...

Ve düşünüyorum da

yalnız kalmayı,

övüp bitiremem. Ama yalnız kalmayı

sövüp de bitiremem.

Eskiden severdim cümlelerimi.

Gökyüzüne sıkılmış bir mermi gibi...

içimde

hissettiğim

güvensizliğin,

sırtımı yaslayabileceğim

bir dağ olmasını

kaldıramıyorum.

Beyaz kadife örtülerin gerisinde,

“Doldur.” diye bağırdı, çok değil, dört beş masa ötedeki adam.

“Bırag şunu dangalag.” diye. Ve kan çanağı gözleriyle,

et...

971

olmayan bir otobüsle

akıl hastanesinin önünde,

bir sigara yaktım. Geri dönmek için.

Merak ediyordum, sonumun,

ne zaman orası olacağını.

Ve sonra ka...

Eli cebinde,

bulacaklar beni.

Yolun kenarına atılmış

ıslak, koyu bir

karton gibi.

Ve gülümsüyor

olacağım.

Hiç gülmemişim gibi.

Sarhoş vur tuşlara,

son raunta girmiş boksörler gibi.

Ağustos eriklerinin arasından doğan,

güneşi selamla, beton bir suratla.

Şişenin sonunu gördük ama

...