toprakcoskun
@toprakcoskun
Kaç sene oldu bilmiyorum, çocukluğumdan beri kalem elimde, yazıyorum. İçimi dışıma vurmayı farklı şekillerde de denedim, en çok yazıya tutunabildim. Nedeni nedir, hala bilemiyorum ancak beni şu evrende toz tanesinden biraz olsun büyük hissettiren tek şey bu.
Koşup koşup defalarca duvara toslayan, içinin beyaz ama boş bir kağıda benzediği bir ilişki biçimi. Temiz, naif çizgilere de, kara bulutlar gibi yırtılıp ken...
Ölümün bilinmezliğinin bir yük gibi omzumuzda olduğu ancak müthiş hafifmişçesine sallanarak yürüdüğümüz bir zaman dilimine tanıklık ediyoruz. Varlığımızın s...
Varlığımın sorgusunda olduğum bir gece ve bir yerde şunları yazdım:
Yok sayıldığım yerde fiziksel olarak da yok olurum. Kendimi "yok"un içinde var etmek ne...
Yol almayacağız değil mi hiç? İki ileri bir geri devam eden olaylar silsilesi dengesini bozdu zihnimin. Nerede dursam terazinin öbür kefesi daha ağır basıy...
Fazla ve birden geliyor bu ruh çalkantıları. Yalnız hissetmeye katlanamıyorum. Her şeyle tek başıma mücadele etmek yoruyor. Aslında mücadelenin kendisi yoruy...
Sanatın ve sanatçının varlığı, kelimelerin bizzat kullanımı dışında insan ile eş zamanlı gerçekleşmiştir. Gombrich, Sanatın Öyküsü kitabına zihnimizin perspe...
Tüm bunların hepsi özlemden oluyor. Zamana ilişkin olan özlem. Değişim ve zamanı bir madalyonun iki yüzü gibi düşünecek olursak, zamanla değişene ayak uydur...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok