Vural Boz

Ruhun arşa çıkarken yavaş yavaş

Bir yandan, düşerken ana rahmine tek tek,

Ne acıyor ne de affediyor seni geçen zaman

Aynalara baktığımda gördüğüm, çizgile...

Kalk uyan dirilt kendini içinde

Bedenini topla sarılmış örümcek ağlarıyla

Ruhun teslimiyet vermiş bilmediğin bir biçimde

Ya sen kalk yürü ya da otur pişma...

Bilmem hangi baharın ışığı var içimde

Serpilmiş yaprakların dallarımda düşerken

Bir gülüş anımsatıyor çocukluğumu ta içimde

Hatıralar yağmur gibi gözümden...

Neden birine dalıp gidersin ey ömür

Bu yaşanmayacak hayatı yaşatacak gibi

Son demlerimi yaşarken aklımı sen sömür

Bir mecraya dalıp çocukluğu aratacak gib...