Yusuf Kalyon

Bu, eski

Çok eski bir filmin dış sesidir

Öyle ki çevirmeni bu sabaha karşı donmuş halde bulundu

Öl diyorsun,

Yaşayarak sevgisizliğinin kâfiriyim

Rüzgarı...

Vakti saati yoktu sövmenin

Sövdüm gitti

Bitti mi içimdeki yangın?

Bitmedi.

Aklı nizamı yoktu sevmenin

Sevdim gitti

Yetti mi içimdeki sevgi?

Yetmedi.

...

Geceyle beraber örttüm bugün şehri

Eşlik ettim karanlığına dağdan bozma tepelerin

Gözlerim seçiyor içinden geçen nehri

Uzatıyorum ama dokunamıyor suya ell...

Sen ve ben,

Kendi içinde karmaşık

Sen, sonu görünmeyen bir okyanus

Ben, dibi görünmeyen bir kuyu

Sen derinliğinde boğuyorsun,

Ben ise karanlığımda saklı...

Yana yakıla yarıladım dural nehirleri

Şerefine içtiğimiz ölüm sustukça kadehlerimiz ortalığı velveleye verirdi

Ve artık benden millerce uzakta olan eller...