Hanımefendi...
Bu gelişler, bu gelişler hep böyle habersiz mi olur?
Adresten bir yoksun, çalılar içinde kalmış evimde
Pencereleri baharına açmamak için...
Her kaldırım taşında bir rüya
Yaşıyorum işte, hem de çok hızlı. Durmaksızın, düşünmeksizin... Böylesi iyi geliyor. Az düşünüyorum, az üzülüyorum – hatta kim...
Nereden geldiğini anlamadığım ses ile bir anda yataktan fırladım. Gecenin köründe neydi bu şimdi?.. Telefonu elime alıp saate baktım gecenin biriydi. Dışarıd...
Güzel olurdu yağmurlu havada yürümek seninle
Çay eşliğinde sıcacık gülümsemeni izlemek
Ne bileyim işte, senin sesin yaşamalıydı içimde
Evimde senin ruh...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok