zeze

I.

bohemyalı bir asil kadının yakarışındaydım yüzyıllar önce

demişti ki “buradayım ama burası sarmadı yaramı

ayağa kaldırılmadım, elimden tutmadılar

şimd...

benim gidişlerine bir cevabım yok mecnun

itirazım yok, kırgınlığım yok

söyletmesene haklı buluyorum işte seni

söyletme, biliyorum, kimse okşamak istemez

...

kalbindeki şark meselini ellerimle çözecektim

seni tutup kollarından hicaz’a götürecektim

belimi büken, saçımı ağartan bu tutsaklığın hesabını

beni hür ya...

şimdi bir saksı çiçeğini örnek veren bir kadın şairim belki

belki toprağımın üstünü izmaritle örttüler, olabilir 

-yalnız bir kadın şair bir saksı çiçeğini...

gece çöktü.

vakit seni bir şiirle defnetme vaktidir

ben hatırladığın gibiyim

tek bir farkla -artık kanamayan bir yara-

sivri yanlarımı törpülemeye çabalı...

güz yağmurlarına kanmayı bırakacağım

yeryüzünde çiğnenmemiş yer kalmadığında

haylaz teşrinlere, saatlere, soğuk ellere

hiç göçmek istedin mi çoktan taşınd...

azize beni yine şairlikle suçlayacaklar

boğazımıza taş koydun diyecekler

diyecekler ki kırk sene önce

unutmak için yeminler ettiğimiz ne varsa

buldun çık...

kış çetin geçti 

gündüz yarattığım yüzlerle boğuştum geceleri

onlarca insanı öptüm, çok azına sarıldım

yalnız birini görünce hüngür hüngür ağladım 

kış ç...

kendime ihanet etmiş gibiyim zülkarneyn

kendimi kırk yerimden bıçaklamış gibiyim 

öldürmüş gibiyim kırk bir kere diriltmiş gibiyim 

kendini kırk bir kere ...