Zilan Çevik

dünde özlediğim sendin.

bu günde.

uzun zaman ara verilen yolculuklar gibi ufalanıp gitti sandın adın

yanıldın.

sen yerleşik hayatta, göçebe bir kuş

ben ...

Ne kadarda dayanıksızmış yırtılan kitabımızı bantladığımız o yer. Ne kadar inanıp, ne kadar yanılmışız. Uğraşlarımız birbirimize çarpa çarpa bizi örselemiş. ...

geçmişin okuyla geldim sana,

yaydan çıkmış ok nasıl olurdu ?

ben söylemiştim.

acımasız.

acımasız ve sonsuz suskunlukla kilitli.

göğsümde ebedi bir yılgı...

Ben zamanı gördüm,
İçimde ve dışımda sessiz çalışıyordu,
Bir mezar böyle kazılırdı ancak,
Yıldırımsız ve baltasız,
Bir orman böyle devrilirdi!

!

.

.

Korktuğum oldu,

benzedim.

yol çukurlarla doluydu... içlerine birikivermiş sularla dolu. bu çukurların bir çoğu ayak izlerinden olmuşmuş, bir kısmı belki çok nadir geçen araçların teke...