Bubi’ Sanat, imkanı olanın değil yeteneği olanın sivrileceği; insanların şahsi popülariteye ihtiyaç duymadan üretimlerini duyurabileceği ve bu üretimler hakkında yorumlar, eleştiriler alabileceği bağımsız bir fikir platformu.

Banyodan bacaklarım kırmızı çıkmayı seviyorum. Daha çok sadece bacaklarımı kırmızı zannederek çıkmayı seviyorum. Çıkıp aynanın karşısında kendime sözler verm...

Evet! Belki de hayatımda ilk defa bu kadar ciddi bir performans sergilemiştim. Sizin kendinize yapacağınız ihaneti kabullenememiş, sizi durdurmak için buna k...

Japonya'yı büyük bir güçle bombalayan Birleşik Devletler, dünyaya büyük bir ihanet etmişti. Bu ihanetin ardından, Amerika'daki gazeteler bu bombanın mucidini...

Kalemlerin çizdiği şekillerin birinde doğdum.

Hiçliğin rahminden çıkar çıkmaz üstüme din, dil, ırk yağdı.

Yaşama lezzet katan en güzel sosun para olması ge...

Hayatın anlamı, her zaman en çok tartışılan konulardan birisi olmuştur. Ben de bu konuyu, bu konuya hayatlarını adamış iki yazarın da yardımıyla değinmek ist...

Tutsaklık, evde olmak değildir. Tutsaklık; sokaklarda, caddelerde, parklarda -yani yaşamın göbeğindeyken bile- kendine ait bir yaşamı sürdürememesidir insanı...

Kıblemin Etna Yanardağı'na doğru olduğu zamanlardı. Dönüp dolaşıp geri döneceği yeri bilen bir köpek gibiydim.

Kınından çıkarılmış bir kılıç gibiydim. Binle...

Dünyanın başına gelmiş en kötü şey insandır desem eminim ki hepiniz bana katılırsınız. Kendi oksijen kaynağını tüketen, kendi değerlerine sahip çıkmayan, güc...

Son zamanlarda okuduğum en anlamlı ve reel eserlerden. Konfor alanından bir an olsun uzaklaşma sorumluluğunu alamayan, totalitarizme seve seve boyun eğmeyi t...

Peş peşe yakılan sigaralar, sürekli duyduğum endişe, engel olamadığım duygular, kafamda tozlanmış fikirler, bu lanet oda, bu kokuşmuş beden. Sahi kimdik biz,...

İnsan sorgulayarak bulur kendini. Öğrenir, düşünür, karşı çıkar veya benimser. Bu olgun bir insanın nefes almasıdır. Bu süreçte kalıplara karşı çıkarken başk...

Eğer ölümü bize böylesine korkunç gösteren şey var olmama düşüncesi olmuş olsaydı o zaman zorunlu olarak henüz var olmadığımız zamanı da aynı dehşetle düşünü...

Karşımdasın, önce kitleniyorum iki saniye kadar. Sonra hiçbir şey görmemiş gibi devam ediyorum. Halbuki sana bakarken dünyanın böyle bir yer olmasına kızacak...

Çarptım kapıyı çıktım. Yetti dedim, yani canıma. Korktum mu? Çok. Sabaha kadar açık hiçbir mekânın olmadığı, bilmediğim bir şehirde kapıda kalmışım gibi kork...

İnsanın içi bir girdap. Uzun süre etrafında dolaşınca düşmem sanıyorsun. Etrafında dolaşmak da içine düşmekle aynı şeymiş. Kurtulamıyorsun. İçin bi köy okulu...

Yeni eve çıktım, iş hayatımın ilk evine… Çalıştığım yerde bi Nilgün abla vardı. ‘‘ Masa alma, masanı ben alcam.’’ dedi diye bir sene masa almadım. Masa dediğ...