Bubi’ Sanat, imkanı olanın değil yeteneği olanın sivrileceği; insanların şahsi popülariteye ihtiyaç duymadan üretimlerini duyurabileceği ve bu üretimler hakkında yorumlar, eleştiriler alabileceği bağımsız bir fikir platformu.

Oktay’dan telefon geldiğinde Arzu ve arkadaşlarıyla köprü trafiğindeydik. Neden aradığını üç aşağı beş yukarı tahmin ettiğimden açıp açmamakta tereddüt ettim...

Camimizin emekli cemaat ordusu, öğle namazından sonraki çay içme âdetini de yerine getirmiş olmanın rahatlığıyla evlerine dağılmıştı. Önlerindeki ikindi nama...

Yorgunsun. Bu yüzden bunca zaman yazmayışın. Bu yüzden bunca zaman okumayışın. Bu yüzden bunca zaman dalgın izleyiciliğin. Bu yüzden tüm o buz gibi kabulleni...

Yaban hayvanları inmiyor artık sokaklarımıza...
Merkezine insanı alan kentlerin büyüyen sınırları içinde, giderek çoğalan; çoğaldıkça kendine ve diğerlerine...

Bir araya gelişlerimizde içimizden fırlayıp çıkmak için sabırsızlanan sözlerimiz vardı eskiden. Herkes okunacak canlı bir kitap gibiydi. Merakla beklerdik bi...

Haykıramayacağına olan inancın içinde bir çığlık ağacı büyütüyor.

Sessizliğin ölümü kamçılayan tınısı kulaklarından yüreğine korkuyu salan. Sahi, neydi seni...

Geceleri nükseder aşkım, en çok geceleri. Yalnızlığım, yanlışlığım... Evet, öyle sanıyorum ki bir yerlerde büyük yanlışım. Kendimle kaldığımda hep hayatın an...

Gitmek istiyorum...

Uzun bi' yola çıkmak istiyorum, hiç bilmediğim şehre ilk adımlarımı atmak istiyorum.

Yaşamak istiyorum,

yeniden doğmuşçasına,

emekley...

On Dakika.

Çay demliyorum. Çaydanlıktaki kaynar suyu demliğe dökerken ortaya çıkan duman yüzümü geceden çiselenmiş yapraklara döndürüyor. Demliği yavaş yava...

“Nescafe!”

“Sade mi, sütlü mü?”

“Sade!”

“Kahve diyorum yani, kahve! Kahve dediysem sade istiyorumdur. Kahve! Bir sıfat var mı önünde? Yok! Sütlü isteseydi...