Bubi’ Sanat, imkanı olanın değil yeteneği olanın sivrileceği; insanların şahsi popülariteye ihtiyaç duymadan üretimlerini duyurabileceği ve bu üretimler hakkında yorumlar, eleştiriler alabileceği bağımsız bir fikir platformu.
Çocukların gülmediği bir dünyada yaşıyorum.
Halbuki neye yarar ki yaşamak?
Çocukların kahkahaları değil mi günü aydıran?
Şimdi gün aysa neye yarar?
Çocu...
Battı mı yine gün
Doğabilmek için mi yeniden
Ya son batışıysa?
Sesin çıkmadı yine fark ettin mi?
Hiç acımamıştı boğazın bu kadar
Çünkü hiç yanmamıştı bö...
Her gün yürüdüğüm yolda kaç mevsim ve kaç hikaye gizleniyor? Ayak bastığım her yol fethedilmeye layıksa, aynı yolun kaç fatihi var? Karşımda gördüğüm her yüz...
Sürekli savaşmak zorunda sokaktaki, eski paltoları yırtık olan çocuklar. Sokağın süsüydü kirli elbiseleri. Üç çocuk gördüm bugün sabah. Biri köşedeki plakçın...
İstiklal Caddesiʼnde, mutlu ve kahkahalı kalabalığın arasından üç arkadaş, omuzları aynı hizada, insanların arasından yorgunluğun vermiş olduğu güçsüzlükle g...
Düşün,
gidecek bir yerimiz var.
Yollarından geçenleri uğurlayan yaz akşamları,
çiçek mevsimler,
soluğu göğe varan sarı başaklar,
gözlerimizde kaybolmuş ...
Ne derdi bilir misin şair?
Dağlarda çelik çomak oynarken
Temsil misal çocuk olmak...
Sırtında kepenek,
Elinde değnek.
Tutturmuşken bir türkü sevdaya,
K...
“Her şeye rağmen umudunu yitirmeyen Sadako’nun gerçek yaşam öyküsü” (kapak yazısından)
Kitapta 1943 ile 1955 arasında Japonya'da yaşamış olan küçük bir kızı...
"Tutsaktı işte yüreği. Hiçbir yere gidemez ve gezemezdi. Talih onu tekerlekli sandalyeye mahkum etmişti. Arkadaşları gibi oyun oynayamaz, koşamaz ve yürüyeme...
Bugün,
Bugün Nilgün beş yaşında.
Henüz oyuncaklarıyla, kahkalarıyla tanınan bir kız,
Dönüyor çok koştuğunda başı.
Bazen iki kahve içiyor kendiyle
Kendin...
benim payıma 21.yy çocuklarının kederi düştü
nereye baksam bir ötekinden daha yoksul çocukların yüzü düştü heybeme
şimdi kalkıp bu karanlığa kurşun sıkmayı...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok
