Bubi’ Sanat, imkanı olanın değil yeteneği olanın sivrileceği; insanların şahsi popülariteye ihtiyaç duymadan üretimlerini duyurabileceği ve bu üretimler hakkında yorumlar, eleştiriler alabileceği bağımsız bir fikir platformu.

Sabahtı son uyandığım gün. Günlerden pazartesi değildi emindim. Cumartesi olmaya pek müsaitti. Odanın içine saçılan güneş hışırtılarıyla yataktan genleşerek ...

Göreceksin,

Masasının üzerinde,

siyah beyaz bir fotoğraf göreceksin.

üzerinde yeşil bir lamba,

kapatılırsa huysuzlaşacak bir adam göreceksin.

Kitapların...

Ev

varmak, eve varmak, kendine varmak.. evim nerede bilmiyorum. bu dört duvar mı evim yoksa sığınmak istediğim bir göğüs mü evim..bilmiyorum. Kendimi bir y...

Bir ev istedim bu dünyadan en çok ben

Başımı sokacak dört duvardan ziyade

Ruhumu koruyacak bir yuvaydı dilimden düşmeyen duam

Yakarışlarım, yanışlarım ...

Evimiz kentsel dönüşüm için yıkıldı sonunda.

60 yıllık ev.. ne yaşanmışlıklar ne anılar var.. Hep bu anı bekliyordum ben. Sanki evin yıkımıyla tüm o kötü an...

Kızın konuşma yetisini almış gibiydiler.

—Hey, ne o, dilini mi yuttun?

Gerçekten yutmuş muydu... Sesi çıkmıyordu. İlkten lanetlendiği sanıp korktu sonra. Ç...

Bugün taşındım. Her bir parçamı toplayıp yeni bir eve koydum. Bu ev çok da yeni sayılmaz benim için. Eskiden yaşadığım eve seneler sonra döndüm. Ama bu ev iç...

Gördüğünüz ev, ben çok küçükken anneannem ve dedemle yaşadığım ev. Şimdilerde camları kırılmış, sıvaları dökülmüş, bomboş. Her bir çatlak, kırılmış camlar, d...

Hayatım boyunca genel itibariyle aidiyet hissine yabancıydım. Dönem dönem ait hissettiğim anlar oluyordu elbette. Birini, bir şeyi sevdiğim zaman örneğin. Za...

Gel otur Saim, dikilme başımda. Daha önceki konuşmalarımızdan birinde, hatırlar mısın bilmem, kendine yük olmaktan vazgeç demiştin. Başta kızdım sana, ne bil...