Bubi’ Sanat, imkanı olanın değil yeteneği olanın sivrileceği; insanların şahsi popülariteye ihtiyaç duymadan üretimlerini duyurabileceği ve bu üretimler hakkında yorumlar, eleştiriler alabileceği bağımsız bir fikir platformu.

Mevsimler tıpki senin gibi,

İlk bahar kadar uzağımda

Son bahar kadar yakınımdasın,

Buz gibi havada bana sokaklarda

Volta attırdı gözlerin,

Yıldızla...

Ağaçlarda yaşayan bendim

Onları güzelleştiren...

Sonra

Mevsimlere merhamet gösterdim

Huyları değişti zamanla

Ömrüm sarardı

Rüzgara şefkat gösterdim

He...

Gözlerimde kendi kayboluşunu izlemek ne zordu şu değişen koşullarda. Sanırsam soğuk kalbim sıcaklığı yeterince hissetti, özellikle gözlerine bakarken. Ne aci...

İşin garibi 

Aşk terk ederken seni

Benim başımı alıp gidesim bile yok

Yokluğundan bir taş 

Nereye isterse çarpsın

Kumru Sokağın başında bekledim

Buenes...

bir çocuk kapı önünde

ince zarif ciddi bir çocuk

pazartesi sabahı kuşluk vaktinde

nasıl ki gitti diye babası

her pazartesi kuşluk vaktinde

gelir diye ba...

Dört mevsime sığdı olan biten

Kendimi bir şey sandım

Kış gözlerim ateş saçtı kibrine

Ateş bastı geceyi

Yaz ellerimin

Tırnakları kırıldı gururunu tırmala...

Bundan sonraki günlerimiz hayıflanmakla geçecek

Yaşanılmayan zamanların kefaretini

Hangi renge boyatacağını bilmediğin saçların mı ödeyecek?

Belki sen ben...