Bubi’ Sanat, imkanı olanın değil yeteneği olanın sivrileceği; insanların şahsi popülariteye ihtiyaç duymadan üretimlerini duyurabileceği ve bu üretimler hakkında yorumlar, eleştiriler alabileceği bağımsız bir fikir platformu.

sırtımda taşıyorum yorgun bir akarsuyu

yosunlarını ayıklıyorum günahkârlığımın

dilim çekingen

toprağım ürkek

bulup buluşturup denizlere dökmek istiyor...

incindim pirim incindim

kırıldım... koptum... bir daha koptum

kaç yezit gecelerde küf bağladı umutlarım

aklım buruşuk

uykularım öksüz

bilincim oyuk

di...

içim sevmelere kapalı dışım kabahatli

gecenin iliklerine dek bastırıyorum

balta gibi kesen nefesimi,

uzunca bir suskunluğu kanatıyorum dudaklarımın nar'ı...

hayyam'ın acı meyinde

son katre

koca nesimi'nin

derisinde

bir çift 'ben'

olaydım

ah...

sesin bir ormanı dinlemek kadar iç açıcı

sesin, orhan veli'nin istanbul'u dinleyişi kadar naif

sesin bir deniz

sesin kırlarda açan bir kucak papatya

sesi...

sene yetmişler seksenler sanki

ellerimi yazıyorum duvarlara

tek cümlelik omurgamla

faşizme inat

omuz omuza!

devlet denen makine yüksek voltajda demokras...

Life is so normal in these days

Effect us like a unbroken time

Smiling from innocent little girls

Shame will come us to hurt her

All time is continue ...

bezm-i elest'e durmuş,

için içine, kendinle..

suskunca kıvrılıyor sesin

usulca sonbaharın kıyısına.

sözsüzlük bir şehri yıkıyor

......

şakağıma bulutlar dayandı bu sabah

göğsüme bir çınar: etime etime

martı sesleri kuşanmaya başlıyor günü,

denizsiz bir kentin olabildiğince

kırgınlığını...

kendime aynalar ördüm suretinden sevgilim

bakıyorum bir yerlere göz uçlarımda sen

senin görüntün senin yüzün

bahar kokan gözlerinden bakıyorum dünyaya art...

karanfil sokaktayım

bir papatyayı seviyorum

boynundan aşağı

bu kent her mevsim gri

sabahı gri akşamı ayrı gri!

polis telsizleri inletiyor curcunayı

üs...

tenha bir geceye bıraktım kalbimi.

susmuş bir sokaktı;

hırçın ayaklarımın

şimdi yana yakıla aradığı.

kaldırım boyu şiirler dizilmişti

kar yağıyor;

ürke...

içimden kalkan naaşlar sözümü buduyor

gölgelerim eğri bu aralar

menekşeleri kirpiklerinden de öpmüyorum ne zamandır

kaşıdıkça yaşamın küstah gövdesini

i...

yaşamak bir karınca gibi çoğu zaman

yaşamak üstüne hangi ayağın basacağını bilmeden...

içime saplanmış bir acıyı ağırlamakla meşgulüm bu gece

acı benden, ...

ben yazmasam. sen yazmasan. başka nasıl boğulurduk. bu dünya denen çukurda!

bir asırdır tanırım ellerimi.yokluktan doğdular.

şimdi bir şiir tuttursam darıl...

taş suskularda büyütüyorum kelimeleri

her seslenişi yosunlardan ayıklıyor ellerim.

yerleşmek istediğim bulutlar var henüz,

dönmemeliyim.

dönersem yağarım...

ey soluğuma soluğunu katanım

geldiysen kalbime üç kez vur

saçlarınla ayaklarınla lavantalarınla teşrif et

altında telef olduğum yükümün ağrısına

gökyüzü...

tenine her değişi dilimin bir kaos sevgilim

yadırgamaz ne gece ne ay ne de eşkali belirsiz sokak

lambaları.

karanfil sulayan saçların

nasıl da sağanak ya...

...sonra o içtiğin acıların

içe dokunması var tabi bayım.

yutak boyu yokuş aşağı

dar patikayı ablukaya alıp

mide yerleşkeli kaçak kelebekleri

ani bir ba...

hangi anakaranın

bitki örtüsüdür

gözlerin

hangi iklimin

yağışı

ve yakışı

gebe kalır dizeler

kirpiklerinin

tel tel sıralanışına

sahi hangi şiirden do...

bir çocukluk hastalığıydı şiir bende

âmâ bir kuşun sızısıyla doluydu kulağım

benim ne sen gibi güneşim oldu sabahlarımda

ne de sen gibi ay ışığım geceler...

karanlıklar müptelasıyım artık

-perdeleri açma anne,

gözlerimin akında yalnızlıklar var.

eskimiş bir radyo gibi

sessiz şimdi zırdeli ruhum

yatıya kalan...

küflenmiş küfürlerle

bir dağı tırmanıyoruz

içimize içimize.

kısılan kırılan yontulan yerlerimizden bağırıyoruz

lanetli bir çivinin yakarışı gibi!

yüzünün kumaşında diriliyorum solgun sabahlara

ışıkları kapatmıyorum sevgilim akşam olunca

sevmiyorum sen olmadan karanlığı

perdeler ardına kadar kapalı

...