Edebiyat > Öykü

“Öğretmenim evrim teorisine inanmadığını, insan soyunun Adem’le Havva’dan geldiğini söylüyor. Düşünebiliyor musun anne, bir meyvenin iki insanı cennetten kov...

Boru su akıtıyor, ne kadar değiştirsen de akıtmaya devam ediyor baba. Çünkü vanasını sıkmamışsın, yaşlandığını söyledin ve bu işi yarım bıraktın. Gece gündüz...

Alışveriş merkezinin üçüncü katında kalabalığı yararak ilerliyordu. Pazar günü olduğu için mağazaların etrafı kadın çantası tutan erkek ve can sıkıntısıyla z...

Öğleden sonra uyandı. İçi geçmişti demek daha doğru olur. Çocuğun okuldan gelme saatleriydi. Düşünmekten bitap düşmüştü, cebinde kalan son parasını da okula ...

Normal Bir Gün

Günlerden pazartesiydi. Yavuz her zamanki gibi uyanmış, elini yüzünü yıkadıktan sonra kahvaltı etmek üzere mutfağa ilerlemişti. Annesi Meryem...

Saat akşam dokuz, on civarı. Kalabalık şehrin işlek çarşısında köhne bir sokak arasındayım. Dar aradan, ister istemez bakışıyor olduğum adamlar gelip geçiyor...

Geçen dakikalar ona bir ömür gibi gelmişti. Suya bakmaya devam etti. Karanlık suda kendi yansımasından başka bir şey göremedi. Görünürde hiçbir kimse yok. Ne...

Ah şu insanlar, insancıklar. Ne kadar da tuhaflar. Biri var eder, biri yok. Biri sever, biri söver. Biri yapar, biri bozar. Biri yazar, biri siler. Biri yaşa...

Yatakta uzandığı yerden ayak parmaklarına bakıyordu. Pembe ojenin parmaklarına yakışmadığına bir kez daha karar verdi. Hep bu kararı almasına rağmen elinin b...

Kollarımın arasındaydı işte. Bir bank, etrafımızdan geçip giden insanlar ve biz. Onu dinlemek, onu izlemek istiyordum. Bağdaş kurduğum dizlerime uzandı ve ka...

I

(Devrim, yüzünde ağır bir sancının izleriyle karanlığın içinde belirir.)

Şu zamana kadar her zaman olmadığım bir kişiyi yaşadım dışıma. Zamanla bu dışarı...

İkimizin arasında kalmasını istediği günden bu yana sustum. Konuşmamak için söz vermiştim. Ama yazmamak için söz verdiğimi hatırlamıyorum. Dolayısıyla artık ...

Mezarlığın önünde hiçbir şeyden haberi olmadan oyun oynayan çocuklar gibiydi bugün hava . Bir kaos ortamına dönüşüyordu. Gökyüzü kara bulutlarla kaplanıyordu...

O ve ben.

O ve ben; birbirimizin hayatlarına hudutsuzca dahil olabilen iki oyuncuyduk, iki sessiz sinema oyuncusu. Onun varlığı yitkin ve bazı duyarsız hald...

Evet bayım, bu asırda yaşamadığım doğrudur. İyi ki de yaşamıyorum. Boş kelimelerin asrı bu. Ben sessiz diller diyarında yaşayan bir sağırım. Sizin asrınızda ...

Nergis toplayıcısı!

Sevgilim, düşmanım, Tanrım,

Hasat için acele etme,

Döngüyü yavaşlat; bu anı, anda durdur.

Nergis toplayıcısı!

Geçip giden sadece yüz...

İlk vukuatım. Yaşım yedi. Ana sınıfından sonraki, birinci sınıftan önceki yaz tatili. Aylardan Temmuz. O yaşa kadar etrafımda uslu, rahat, huzurlu, sorunsuz ...

Bezelyeleri tek tek yediğin zamanın tozları hâlâ ciğerlerimde. O yüzden dinlemek zorundasın.

İçimi saran kutsal hayvanları dinleyeceğin kısımlar buralar.

B...

Sıcak. Korna sesleri. Ter. Başım kazan gibi. Üstüme güneş gelmiş. İnsan sesleri. Çok fazla. Karma karışık. Uğultu. Müzik. Kötü. Bangır bangır. Boğazım kupkur...

Ben bir şarkı söylüyordum zamanında. "Bu şarkı benim." diyordum. Tepeden tırnağa şarkıdaki yaratık, bendim. Sözler benim sözlerim, yaşanmışlıklar kısa ömrüme...

 Kadın güzeldi.

Tek başıma oturmuş, sigara ve biramı yudumluyordum. Yıllar önce, gençlik yıllarımın bir kısmını doldurduğum bu bara uğramıştım. Burası ka...

İçi neredeyse bomboş olan, ayak uçlarımda yerde dik bir şekilde duran çantamı sırtladım. Ardından kapatmış olduğum kapının kilidine elimdeki anahtarı sertçe ...

17 karanlık yıl. Sonunda en son içeceği öz suyunu keyifle yudumladı. Ön ayaklarıyla toprağı kazmaya başladı. Sonunda yeryüzüne çıkmayı başardı. İki iri petek...

“Bugün sıra bende.” diyorum ve ellerimi ovuşturup güneşin ışığını görür görmez yataktan ayağa kalkıp ilerliyorum. Kapı, ağırlığıyla, daha çıkmadan beni kucak...

Rüveyda sessiz sedasız bir çocuktu. Akran zorbalığına karşı savunmasız, akranları ise en az onun kadar paramparça hikayelerdi. Bu da onları daha acımasız yap...