Saat 05.29

Karnımız toksa da aslında yokuz

Sadece anlam kazanmaya çalışıyoruz

Ömrümüzü bir şeylerle dolduruyoruz

Zamanın geçmesini bekliyoruz

Yanan yere konması gereken gibi bir buz

Fazla bekletmiş, dokuyu dondurmuşuz

Üstüne buz yanığı oluşturmuşuz


İçtiğimiz su çare olmamış içimizdeki yangına

Ve körükle gitmişler cayır cayır yanan ormana

Düşmanlar bakarken küle dönüşen çabalarımıza

Kıs kıs gülmüşler hiç uğraşmadan saklamaya

"Oh," demişler "... bu zarar yeter de artar onu durdurmaya"


Hayır, demiş aynadaki

Sanki konuşan içimizden biri

Pes etmek yok, daha bu ne ki?!

Neler gelecek karşına da sayacaksın bir iki

Kafanı kaldır, bana bak ki

Gör hiçbir şeyin pes etmeye değmeyeceğini



Ne demişti en küçük hala:

İnsan olduğumuz için değil, insan olmak için yaşıyoruz ya

Şimdi daha güçlüsün nasılsa

İnsan olmak istediğini göster onlara

Önce Allah'a

Sonra kendine güven ve çık yola

Arkanda görmesen de bir ordu var koskoca