Düşün ki bu seni son sevişim.

Düşün ki bir kıyamet var dışarıda. 

Düşün ki sana son kez bağırdım, son olduğunu bilmeden.

Dışarıda kıyamet var kardeşim.

Bir kuyu gibi sessiz, soğuk, ıslak.

Düşün ki sana sarıldım son kez.

Düşün ki gün artık ikimize de doğmayacak.

Sen ki benim abim, ablam, annemsin. 

Ben seni hiç görmedim. 

Adını hiç bilmedim. 

Dualara sarılıp da sabahlara kadar ağlayan ardından benim. 

Sesini kardeşim, sesini duymak isterken kulaklarım yırtılacak. 

Dışarıda keskin bir ayaz.

Oysa ben daha düne kadar, kar günahları örter sanırdım.

Şimdi günah, hepimizin boynuna zincirlenmiş bir ah!

Dışarıda kardeşim, dışarıda kıyamet var. 

Sayısız sayılı mezarlar...

Yüreğim bu enkazı kaldırmayacak.