Artık sevgiden korkuyorum. Sevmekten hiç gocunmayan bir insan olarak sevmekten ve sevilmekten bu kadar ürpereceğimi düşünmezdim.

Yaptığım yanlış bir şeyler var. İnsanlara her şeyi sunuyorum çabalarına gerek kalmadan. Kalbimi parçalamaları için ellerine ne büyük rahatlıkla bırakıyorum! Çabasız elde edilen ne değerli oldu ki benim sevgim değerli olsun? Kimse için kalbimi açasım gelmiyor artık, sonunda hayal kırıklığına uğratılan kişi ben olmayacak mıyım ne de olsa? Bu kafayla, evet. Neden böyleyim ben, neden sevdiğimde sonunda dağılacak da olsam o sona kadar çabalıyorum, neden insanları kendimden daha çok düşünüyorum? Bu aptalca davranışlara devam edersem elbette değişen hiçbir şey olmaz.

Nasıl yaparım bilmiyorum ama bunu değiştireceğim.