Bu sefer adamakıllı yazdım 11, ilk kez seyredip not ettim deftere, bir anı bile kaçırmak büyüyü bozacak gibi, işte yazdım ve sonra gitmek için hazırlandım, hem de öyle topluca gitmeye, neden bilmiyorum 11, bugünlerde hiçbir şeyi bilmiyorum ve bu bilmemek insana türlü şeyler yaptırıp halden hale sokabiliyormuş, belki de kalkıp gitmek diyorum, fevri bir hareketten ziyade ikrarı sükuttandır, hem belki de ben anlaşılmamak üzere doğmuş ve anlaşılmak istendiğim halde bunun güçlüğünü kendi içimde kabullenmişimdir.
Ve son olarak, seyrim şu cümleyle bitti:
"Karanlık, tüm şehrin ışıklarına meydan okuyordu adeta, onun örtemediği her pisliği örtmeye hazırlanıyor gibi bir hali vardı."
