Başı boş bir şekilde yazmak istiyorum. Çözemediğim soruların onlarca ve tonlarca ağırlığında ki kocaman bir yükün üstüne çullandığını düşündüğün zaman ne demek istediğim çok açık ve yalın bir şekilde ortaya çıkacaktır.
Asıl meselenin ağırlık olmadığı da bariz bir şekilde öngörülebilir. Öğrenilmemiş çaresizlik diye nitelendirdiğim tümcenin aslında içi boş kocaman bir isim olduğunu öğrendiğim de fevkalade canım sıkılmıştı artık bunu zorlu bir kelime haline getirmenin zamanı gelmişti. Bende yalnızlıkla kavurdum öğrenilmemiş çaresizliği biraz da arasına tütün eklemekle beraber başka bir şey çıkartamadım. Dolmuşun ve yahut da hareket edilen bir nesnenin içerisindeyken düşündüm tüm bu olanları, nesneler hızlanmıyor tam aksine durmuşlardı beni izliyor beni takip ediyorlardı.
Ve o muhteşem cümlem aklıma geldi öğrenilmemiş çaresizlik çaresiz ve yoksun kalmıştım ve keşmekeş olarak değiştirdim hayal gücümün eşsiz ve ucu bucağı olmayan noktalarında keşmekeş bir halde kalmış öğrenilememiş çaresizliğimi
Aslında tüm her şeyin zamanı durdurup etrafa öyle içi boş bir nesne içerisinden bakmakla daha iyi bir gözetim haline getirmekle arasında kalmanın tatmini yaşıyorum
