Bir üzüntü silsilesi geliyor aniden,
Ama sebebini bilmiyorum, neden?
Hafif silinmiş yarım bir hatıra,
Ve aceleyle sığmışsın iki satıra.
"Sevgilimle mutlu bir gün,
Hep böyle gülsün yüzün"
Aklıma gelmedi adın, sen kimsin?
Resme göre yıllar öncesindensin.
1952'yi gördüm arkasına bakarken,
Ve siyah beyazsın benimle gülerken.
Üzerinde bana ait olan palto,
Ve köşkte bir maskeli balo.
Herkes kameraya poz vermiş,
Beni de sana sarılırken çekmiş.
Boş boş bakıyorum fotoğrafa elimde,
Kalmamış sana dair bir şey belleğimde.
Neden hala bir anlam ifade etmiyorsun?
Bakınca yaşlı kalbimi hızlandırmıyorsun?
Demek ki ondan beri çok değişmişsin.
Yalnızsam şimdi, belli ki terk etmişsin.
Hatırlamasam da ben kendimi tanırım,
Senin işindir ben kimi yalnız bırakırım?
