Merhaba,


Tam olarak nereden başlayacağımı bilemiyorum, bu yazıya sana teşekkür etmek için başladım.


24 yıllık hayatımı sen ve senden önce olarak ayırabileceğimi fark ettim, neredeyse 22 yılımın boş ve çöp olduğunu görüyorum. Ben daha önce nasıl yaşayacağımı bilmiyormuşum meğerse, sen benim içimdeki durgun suları kabarttın, hayatıma renk ve anlam yükleyip gittin. Hayatım boyunca yaptığım hiç bir şey son 1.5 yılda yaptıklarımla kıyaslanamaz bile.


Son 1.5 yılda şehir şehir gezmeye başladım, daha önce hiç gitmediğim yerlere gidip hiç yapmadığım ( bir şekilde hep bahanelerle atlattığım ) aktiviteler yaptım ve devam ediyorum. Tanışmaktan çekindiğim ( ön yargılı olduğum ) insanlarla tanışmaya başladım, kendi içimde bir devrim yapıp daha önce olduğumdan daha hoşgörülü ve sevecen olmaya başladım. İnsanların düşüncelerini önemseyip onlara değer verdim ve elbette artık önceliği kendime veriyorum.


Aslında kelimelere dökmek istediğim kafamda şairane bir çok cümle olsa da az konuşmanın ne kadar önemli olduğunu da bu süre zarfında öğrendim, eskisi gibi kimse her şeyi anlatmıyorum artık, tüm bilgiler birbiriyle alakasız insanlarda parça parça dağılmış durumda ve ben nedense bundan mutluyum.


Hala seni çok özlüyorum sevgilim, bugün 448 gün oldu yaram ilk günkü kadar taze ve kanamaya devam ediyor. Bir yerde okumuştum ( Yara iyileşmiyor değil, birinden kalan tek şey o yara olduğu için iyileşmesine izin vermiyorsun. ) çünkü o yara bana lazım, beni ayakta ve hedefe dönük tutuyor.


Neyse bugün eski öğretmenlerimin öğretmenler gününü kutladım yine de bana hepsinden daha çok ve daha acı dersler verdiğin için senin de öğretmenler gününü kutlamak istiyorum.


Öğretmenler günün kutlu olsun sevgilim, nice mutlu ve sağlıklı yıllar dilerim. Kendine dikkat et minik martım.