ruhumda amansız bir boşluk
fark edilmek için çırpınırken beynimde
her şeyin farkına varmışçasına yürüyen ben
acıyor bana ellerim, gözlerim
siz de acıyor musunuz kuşlar,
geçen günlerim?
kaybolmak değil bu, başka neyle doldurmaya çalıştıysam boşluğu
dolmak yerine günbegün arttı uçsuzluğu
bir kız çocuğu vardı, artık yok mudur
göçmen kuşlara el sallayacak?
bir kız çocuğu vardı,
perili ev ile kiradaki ev arasında
bilinmeyen yerle bu dünya arasında
iki eşik, bir pencere arasında
her bir adım bir yarım düşüşse
yürümek ve düşmek arasında
gitmek ve kalmak arasında
"bütün mümkünlerin kıyısında"
ve bütün araların arasında
bir a'rafta
bir kız çocuğu vardı
şimdi nerededir,
başka hangi a'rafındadır kendisinin?
